Palmy wielkanocne – historia i rodzaje

Dwudziesty pierwszy wiek i trendy globalizacyjne nie sprzyjają gloryfikowaniu pojedynczych, regionalnych tradycji. Ma to swoje plusy, ale także wyraźne minusy. Dlatego czasami warto zatrzymać się na chwilę i zastanowić, jakie tradycje warto przekazać kolejnym pokoleniom.

Historia palmy wielkanocnej

Dobrze, by tradycje niosły ze sobą dobrze spędzony czas, ale też pewne tradycyjne wartości. Pierwsze palemki pojawiły się w IV wieku na terenie obecnej Hiszpanii. Zanim ta tradycja dotarła do Polski musiało minąć kilka stuleci. Pierwsze przekazy na ten temat datowane są na XI wiek.

Obrzędy religijne związane z Niedzielą Palmową tradycyjnie kończą okres Wielkiego Postu i zaczynają obchody Wielkiego Tygodnia. Takie palmy są także symbolem męczeństwa i triumfu Jezusa Chrystusa nad śmiercią.

Rodzaje palmy wielkanocnej w Polsce

Konkretne regiony charakteryzują się tym, że używają trochę innej palmy. Każda z nich ma swoją nazwę. Najbardziej popularna jest na pewno ta kurpiowska. Powstaje zazwyczaj z jodły. Ścięte gałązki tego drzewa przystrojone są widłakiem, wrzosem lub ręcznie wytwarzanymi ozdobami, jak kwiaty krepowe lub wstążki. Palma podhalańska z kolei powstaje z wykorzystaniem witek wiklinowych, leszczynowych lub wierzbowych.

Z okolic Wilna za to przeniosła się tradycja na wileńską palemkę, która tworzona jest głównie z papieru i traw. Przy ozdabianiu głównego korpusu wykorzystywane są liczne gatunki roślin, na przykład krwawnik, dziurawiec czy kocanka piaskowa.

Zrób to sam!

Poznawanie tych tradycji może być tematem do rozmowy z dzieckiem, podczas wykonywania wasze własnej wersji tej ozdoby. Może ona bazować na jednym z tradycyjnych sposobów robienie palm wielkanocnych lub być waszym autorskim pomysłem.

Jednym z najprostszych sposobów na zrobienie palmy, która będzie trzymała formę jest wykorzystanie kija lub większego patyka. Do ozdobienia go można wykorzystać: paski z bibuły, ozdoby krepowe lub z kolorowego papieru, wstążki. Jeśli macie taką możliwość można wykorzystać też żywe rośliny – ale te najlepiej dołączyć do kompozycji w dniu jej wykorzystania, by zwiędłe nie psuły całkowitego efektu.

Najlepszą techniką ozdabiania jest owijanie części szkieletowej. Aby całość trzymała się razem, warto też wykorzystać klej. Najskuteczniejszy będzie klej na gorąco, ale aplikować go musi ostrożny dorosły. Jeśli nie posiadasz pistoletu do kleju, przydatny może być zszywacz lub taśma. Dla najlepszego efektu warto będzie wykorzystać taśmę dwustronną, której nie będzie widać.

Więcej informacji znajdziesz na stronie palmy.